Krótka Historia Syntezatora Moog

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Wielokrotnie mówiono: niektóre z największych wynalazków powstały w garażach i piwnicach.

W muzyce jest to szczególnie prawdziwe. To w tych świętych murach powstały jedne z najlepszych zespołów na planecie; gdzie niektóre z najbardziej ujmujących piosenek, jakie istnieją, zostały napisane i użyte do muzyki. Tam też wymyślono jeden z najbardziej przełomowych instrumentów ostatniego stulecia.

We wczesnych latach sześćdziesiątych inżynier Bob Moog zaczął majstrować przy klawiaturach. Pracował z thereminami już od dłuższego czasu i obserwował wrażenie, jakie stosunkowo nowa gitara elektryczna wywarła na muzyce. Combo gitary i wzmacniacza zasadniczo utrwaliło tworzenie znanego nam rocka „n”. Moog został przeniesiony, aby zrobić to samo z fortepianem, uzbrojenie go w ładunek elektryczny i kilka niestandardowych efektów.

Wejdź do syntezatora, który Moog po raz pierwszy zmontował w 1964 roku. Przypisuje mu się stworzenie pierwszej komercyjnej wersji z pomocą kompozytora Herba Deutscha. To był pracowity rok w kulturze: ustawa o prawach obywatelskich została podpisana, Beatlesi zajmowali pięć pierwszych miejsc na liście Billboard Top 40, Lyndon Johnson rządził krajem i narodził się syntezator.

Niektóre z inspiracji dla instrumentów, wielu dzwonków i gwizdków, pochodziły z mniej oczekiwanych miejsc. Moduł kopertowy, który uwzględnia zanikanie i zanikanie poszczególnych banknotów, został wzorowany na dzwonku do drzwi. Moog i Deutsch spojrzeli na pedał gitary wah-wah (która w dużym stopniu robi to, na co wygląda) w poszukiwaniu pomysłów na filtry. W końcu mieli maszynę, która wydawała całkiem niezłe dźwięki. Najwyraźniej bawili się na początku, zauważając zdezorientowane twarze osób w zasięgu słuchu.

Inżynieria była imponująca. Dzięki modulatorom, oscylatorom, wzmacniaczom, generatorom szumów i nie tylko, syntezator mógł zginać, powiększać, skręcać i mutować typowe dźwięki fortepianu. Kiedy rozeszła się wieść, zaczęły napływać zamówienia, najpierw od bystrych kompozytorów i muzyków awangardowych, a ostatecznie od kanałów głównego nurtu. Pod koniec bogatych muzycznie lat 60. syntezator okazał się dominującym elementem popularnych brzmień zespołów takich jak The Doors, The Monkees i The Beatles.

Kiedy po raz pierwszy trafił na rynek, nie było nic podobnego. R Miał podobne urządzenie, ale było wolniejsze i zależne od wstępnie zaprogramowanych kart. Syntezator Moog mógł być odtwarzany w czasie rzeczywistym, był stosunkowo mały i kosztował ułamek tego, co kosztowało każde z gorszych urządzeń rodzeństwa, około 10000 USD. Moog popisał się swoim nowym dziełem na Monterey Jazz Festival w 1967 roku. Jego stoisko zwróciło uwagę i kilka zespołów rockowych na rachunku bawiło się nową maszyną.

Jeden konkretny rekord jest uznawany za naprawdę pokazujący potencjał stworzenia Mooga. Wydany w 1968 roku Switched-On Bach pokazał światu, że syntezator radzi sobie również z kompozycjami klasycznymi. Płyta wciągnęła Bacha w styl do połowy XX wieku i przyniosła po drodze do domu trzy nagrody Grammy. Wkrótce syntezator Moog pojawił się w utworach Rolling Stones i utworach Beatlesów, takich jak Here Comes The Sun. Kilka lat później pokolenie prog-rocka w pełni przyjęło ten instrument, a zespoły takie jak Yes w pełni wykorzystywały jego mózgowe dźwięki.

Trippy charakter syntezatora przemówił również do muzyków jazzowych z Sun Rto Herbie Hancock. Wtedy maszyna była stosunkowo masywna. Podobnie jak wcześniejsze wersje komputera, oryginalny syntezator Mooga był wieżą obwodów, nobów i okablowania, z kilkoma kluczami na pierwszym planie. To trochę przypomina stereotypowe czarno-białe obrazy, które kojarzą się ze starymi centralami telefonicznymi, operatorami czekającymi w pobliżu.

Dziś Moog to kultowa nazwa na równi z gitarami Fender i wzmacniaczami Orange. W rzeczywistości synth-pop i synth-rock to autentyczne gatunki, zbudowane wokół kosmicznych dźwięków niezmiennego wynalazku Mooga. Nie sposób wyobrazić sobie zespołów takich jak Devo, Kraftwerk, Gary Numan, Beach House, M83, Daft Punk, Animal Collective i wielu innych bez instrumentu.

Jak można się spodziewać, jest teraz mniejszą maszyną i nadal ewoluuje. Moog zmarł w 2005 roku, ale jego spuścizna jest zapisana w kamieniu i grana co noc na scenach całego świata. W jego imieniu jest fundacja poświęcona takim rzeczom, jak muzeum i szkoła dźwięku.

Znaczna część historii biznesowej sugeruje, że gdyby Moog był bardziej agresywny, mógłby naprawdę całkowicie zarządzać rynkiem syntezatorów. Ale wyglądało na to, że to nie było w jego stylu. W końcu Moog był entuzjastycznym wynalazcą, zaciekłym współpracownikiem i zwolennikiem procesu twórczego. To jest facet, który w późniejszych latach zostawił muzykę na stanowisko profesora.

Z pewnością jest rozpoznawalny i to nie tylko przez niezliczonych muzyków, którzy rozkwitają wokół owoców jego zdolności inżynieryjnych. Moog posiada doktoraty honoris causa Berklee College of Music w Bostonie, Lycoming College i Polytechnic Institute of New York University. W 2002 roku zdobył techniczną nagrodę Grammy, aw 2013 roku ten muzyczny inżynier został wprowadzony do National Inventors Hall of Fame.