Krótka Historia Amerykańskiego Populizmu

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Termin Populizm ”Jest trudne do ustalenia. Oto przykład, dlaczego tak jest w skrócie: pamiętaj o Zajmij Wall Street ruch i wszystkie jego liczne odgałęzienia? Byli to ludzie tłoczący się na ulicach miast w całym kraju, noszący maski Guya Fawkesa, narzekający na „1%” i postrzeganą plutokrację, i biwakujący tygodniami.

Związane z:

• Najlepsze książki historyczne
• Najlepsze podcasty historyczne

Ci Okupanci nie mieli zbyt wiele wspólnego z mieszkańcami TeParty ruch, prawda? Ci drudzy bardziej skupiali się na kowbojskich kapeluszach i flagach oraz sprzęcie „Nie stąpaj po mnie”, a ich gniewem był „wielki rząd” i podatki. Ale zgadnij co? Oba można dokładnie nazwać ruchami populistycznymi.

Faktem jest, że populizm jest terminem, który może przyjąć (lub przypisać) praktycznie każdej grupie ludzi - niezależnie od ich skłonności politycznych - pod warunkiem, że w centrum ich przesłania jest przekonanie, że prawdziwa władza polityczna pochodzi bezpośrednio od wola ludu. Dodajmy do tego, że pojęcie „woli” jest tłumione przez (postrzeganą) grupę „elit”. Tak więc, mówiąc prosto i bezczelnie (ale z cudowną aliteracją), częściej niż nie, Populiści są wkurzeni na ludzi. Jeśli wyobrażasz sobie coś takiego:

W takim razie… masz rację.

Ale zacznijmy dużo wstecz…

Można argumentować, że Juliusz Cezar był jednym z pierwszych populistycznych przywódców w historii politycznej. Użył powszechnego gniewu w rzymskim senacie (którego był członkiem), aby podburzyć społeczeństwo i zmienić prawa w drodze referendów, które ostatecznie doprowadziły do jego roli najwyższej władzy jako cesarza.

Związane z: Wpływowi nieprezydenci Ameryki

Różne grupy protestanckie wykorzystywały populistyczne podejście, aby pomóc w ugruntowaniu się jako realna alternatywa dla kościoła katolickiego po reformacji zapoczątkowanej przez Matina Lutra w 1517 r. Nowe sekty apelowały do w większości bezsilnych chłopów, którzy najwięcej zyskali na przegranym systemie rządzonym przez kościół i elity.

A pozornie populistyczna skłonność poinformowała przywódców o amerykańskiej wojnie o niepodległość, o rewolucji francuskiej i była za wieloma rewoltami, które wybuchły i, w większości, upadły w większości Europy w połowie XIX wieku. (Rok 1848 był szczególnie krwawy pod względem powstań populistycznych stłumionych przez rządzący establishment).

Jeśli chodzi o amerykański populizm, można spojrzeć na tzw Baronowie rabusiów XIX wieku jako oryginalna inspiracja dla wielu przyszłych ruchów. Przemysłowiec molochowi, który stał się szyderczo nazywany baronami rabusiów, obejmował nazwiska takie jak Vanderbilt, Rockefeller i Carnegie; byli to ludzie, którzy zbudowali istne imperia bogactwa dzięki ich pozbawionej skrupułów dominacji w kwitnących gałęziach przemysłu, w tym w hutnictwie, ropie i drogach kolejowych. Każdy z nich posiadał nie tylko ogromne bogactwo, ale także ogromną władzę, często ze skrajną szkodą dla niższych klas Amerykanów, ludzi, którzy często pracowali dla tych samych mężczyzn, których nienawidzili.

W ten sposób w 1891 roku powstała nowa partia polityczna: Partia Ludowa, często określane jako Partia populistów. Ten nowy ruch był wspierany przez rolników i robotników i był zaciekle przeciwny nieograniczonemu bogactwu i wpływom garstki potężnych przemysłowców na szczycie piramidy władzy w amerykańskim społeczeństwie. Partia Populistów wystawiała kandydatów w wyborach prezydenckich w 1892 r., A następnie w 1896 r. Połączyła się z Partią Demokratyczną, tym razem wystawiając Williama Jenningsa Bryana, człowieka, który zarówno przyjmował, jak i ucieleśniał populistyczne nastroje tamtej epoki. Bryan był człowiekiem, który umiał przemawiać. W rzeczywistości podczas kampanii w 1896 r. Wygłosił 500 przemówień, zapoczątkowując erę „mowy kikuta”, którą znamy do dziś. Bryan nienawidził dużych banków, sprzeciwiał się naszemu udziałowi w zagranicznych wojnach i pokładał ogromną wiarę w „zwykłych” mężczyznach i kobietach. Jego wysiłki zmierzające do rozbicia monopoli biznesowych, jego sprzeciw wobec międzynarodowego imperializmu i jego niestrudzone poparcie dla ludu pracującego znacznie przyczyniły się do podniesienia politycznej gwiazdy Bryana, ale nadal przegrał w wyborach w 1896, 1900 i 1908 roku.

Na szczęście dla Bryana, chociaż zawsze był druhną, jeśli chodzi o politykę prezydencką, człowiek o nazwisku Theodore Roosevelt objął najwyższe stanowisko, gdy prezydent William McKinley został postrzelony i zabity we wrześniu 1901 roku. Progresywny na wskroś, termin, który w polityce postrzega politykę, która ma tendencję do ścisłego zbieżności z pragnieniami lewicowych populistów, przy czym koniecznie wiąże się to z mniejszym oddolnym gniewem i demagogią. Postępowy okres trwał długo w latach dwudziestych XX wieku i był świadkiem rozpadu wielu dużych firm i ich panowania, a znaczna część korupcji endemicznej dla rządu została wyeliminowana. To także zapoczątkowało prohibicję, a to było po prostu dużo zgnilizny, ale co możesz zrobić.

Reszta XX wieku przyniosła popularyzację na obu krańcach politycznego spektrum. Po prawej, ludzie tacy jak Joseph McCarthy i George Wallace obaj odwoływali się do lęków i złości wielu „zwykłych” Amerykanów, aby realizować swoje programy (które były w istocie odpowiednio antykomunizmem i bigoterią), a Huey Long i Ralph Nader jako dwóch bardziej znanych populistycznych polityków tego stulecia, z nikim innym jak Berniem Sandersem jako nowszym lewicowym populistą.

Ale jeśli chcesz zrozumieć, dlaczego populizm jest tak potężną - i potencjalnie niebezpieczną - siłą, nie szukaj dalej niż kampania pewnego Donalda J. Trumpa. Pomimo góry brzydkich bzdur, które wyznawał ten człowiek, i pomimo braku doświadczenia politycznego, jego niezdolności do formułowania poprawnych składniowo zdań i jego wyraźnego braku etyki, dotknął wystarczająco nerwów, nerwów pozostawionych przez domniemane krzywdy wyrządzone przez rząd. postrzegany jako wprowadzony w błąd i oczywiście społeczeństwo, że dodał energii milionom Amerykanów, którzy teraz stoją za nim. Obyśmy wszyscy spojrzeli wstecz na ten okres i zwymiotowali tylko ugryzieni w własne usta. W każdym razie… to dla ciebie populizm.