Co To Jest Pisco? Odkrywanie Południowoamerykańskiej Brandy Winogronowej

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Pisco to jedna z wielu podkategorii brandy winogronowej - spirytusu destylowanego ze sfermentowanego soku winogronowego (akwine). Podobnie jak Armagnac, Cognac i American brandy mają własne zasady i przepisy dotyczące tego, jak i gdzie można je wyprodukować, tak samo dzieje się z pisco.

Pisco pochodzi z Ameryki Południowej i może być produkowane tylko w Chile lub Peru. W połowie XVI wieku hiszpańscy konkwistadorzy sprowadzili europejskie winogrona do Ameryki Południowej, gdzie zasadzili wiele winorośli na owoce. Po nadwyżce owoców wynikającej z decyzji Hiszpanii o ograniczeniu eksportu wina, miejscowi zostali zmuszeni do wymyślenia innych metod przechowywania swoich win i zdecydowali się na destylację - stosunkowo nową koncepcję w tamtych czasach. W XVII wieku powstały pierwsze piscos (wtedy nazywano je aguardientes) i ostatecznie trafiły do Ameryki Północnej, gdzie stały się popularne w amerykańskich miastach, w tym w San Francisco.

Chociaż pisco jest jedną z kategorii brandy, istnieją znaczne różnice między tymi, które są produkowane w Chile, a nie w Peru.

Chilijskie vs Peruwiańskie Pisco

Bez wchodzenia w sedno, toczy się niekończąca się gorąca debata na temat tego, skąd faktycznie pochodzi duch - wynika to głównie z faktu, że na początku XVII wieku Peru i Chile były uważane za dwie odrębne części tego samego terytorium. w przeciwieństwie do dwóch niezależnych krajów, jakie istnieją obecnie. Niezależnie od prawdziwego pochodzenia spirytusu - do którego Peru wydaje się mieć silniejsze pretensje - istnieją rzeczywiste różnice w stylu produkcji każdego z nich. Nie będziemy robić głębokiego nurkowania, ponieważ różnice są bardzo niuansowe, ale oto sedno tego, co oddziela te dwa style.

Winogrona: Istnieją określone zestawy winogron, z których można zrobić pisco. W Peru istnieje 8 rodzajów, które można zastosować, i są one podzielone na odmiany aromatyczne i niearomatyczne. Do peruwiańskich odmian aromatycznych należą: Italia, Torontel, Moscatel i Albilla; oraz odmiany niearomatyczne to: Quebranta, NegrCriolla, Mollar i Uvina. Jednak w Chile istnieje do 13 różnych odmian winogron, które można wykorzystać do produkcji pisco, z których pięć to najczęściej używane: Moscatel Rosado, Moscatel de Austria, Muscat d’Alexandrie, Pedro Jimenez i Torontel.

Zarówno w Peru, jak iw Chile, z winogron można wytwarzać trzy główne style pisco: pisco puro (wytwarzane z jednej odmiany winogron - najlepszy sposób na smakowanie różnic między winogronami), pisco acholado (mieszanka winogron, sfermentowane winogrona lub destylacja) i pisco mosto verde (destylowane z moszczu gronowego, który nie przeszedł w pełni sfermentowania).

W Chile używają stopni alkoholu do dokładniejszego określenia rodzaju pisco: Pisco Corriente o Tradicional (30-35% alkoholu), Pisco Especial (35-40% alkoholu), Pisco Reservado (43% alkoholu) lub Gran Pisco (43% lub więcej ABV).

Region: Peruwiańskie pisco jest produkowane w pięciu D. O. Regiony (według nazwy pochodzenia): Lima, Ica, Arequipa, Moquegua i Tacna. Chilijskie pisco jest produkowane w dwóch obszarach chronionych: Atacamand Coquimbo.

Destylacja: głównym wyróżnikiem między tymi dwoma stylami jest to, że peruwiańskie pisco musi być destylowane w celu udowodnienia - to znaczy, gdy schodzi z destylatora, to jest to, co jest leżakowane, a następnie butelkowane bez zalewania wodą - podczas gdy chilijskie pisco nie musi być destylowany do dowodu. W Peru pisco można destylować tylko w miedzianych alembikach, podczas gdy chilijskie pisco można również wytwarzać z destylatorów kolumnowych. Jak wspomniano wcześniej, Chile używa również wartości procentowej ABV do dalszego definiowania swoich piscos, czego nie mają w przypadku wyrażeń peruwiańskich.

Starzenie się: W Peru destylowany spirytus musi starzeć się przez co najmniej trzy miesiące w neutralnych pojemnikach, takich jak szkło lub stal, ale nigdy nie może być leżakowany w drewnie, takim jak koniak, armagnac itp., Podczas gdy chilijskie pisco może leżakować w drewnie. Podsumowując, peruwiańskie pisco jest czystym wyrazem surowca, podczas gdy chilijskie pisco może być pod wpływem dębu, co czyni go bardziej odpowiednim dla miłośników whisky, koniaku lub rumu.

Jak pić Pisco

W zależności od stylu pisco i jego pochodzenia profile smakowe mogą się znacznie różnić; ale można go pić bez dodatków lub w koktajlu.

Jednak zanim dodasz go do koktajlu, najlepiej jest wypić czysty alkohol, aby zrozumieć, nad czym pracujesz. Aromatyczne piscos są jasne, kwiatowe, z wyraźnym winnym charakterem, podczas gdy piscos, które są wytwarzane głównie z odmian niearomatycznych, są bardziej ziemiste i mają przyprawę. Oba są warte samodzielnego skosztowania i każdy wnosi na stół coś innego.

W Peru wiele barów i restauracji przygotowuje własne napary lub macerado z różnymi ziołami i owocami - są one również często mieszane w koktajlach. Gama smaków jest nieskończona, jeśli chodzi o tworzenie koktajli, ale dla początkujących najlepiej spróbować klasycznego Pisco Sour, Piscola lub Pisco Punch.

Podobnie jak w przypadku każdej innej kategorii alkoholi, wachlarz smaków w tej kategorii jest szeroki i złożony, więc próbuj ich jak najwięcej, dopóki nie znajdziesz tego, który Ci się podoba, ponieważ dla każdego jest pisco.