Historia Prawdziwego żeglarza Jerry'ego - Jedzenie I Picie

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Tło

Norman Keith Collins - który później był znany pod pseudonimem Sailor Jerry - urodził się 14 stycznia 1911 r. W Reno w stanie Nevada, chociaż lata dzieciństwa spędził w Ukiah w Kalifornii (około 150 mil na północny zachód od Sacramento). Jako dziecko otrzymał przydomek Jerry od swoich rodziców, którzy mieli osła o tym samym imieniu. Osioł, zgodnie ze swoją naturą, był kawałkiem osła, więc kiedy Collins był młody, jego rodzice osiodłali go przez przydomek. Część Sailor miała przyjść później, kiedy Collins zaciągnął się do marynarki wojennej.

Początek jego sztuki

Collins nie został długo w Ukiah. Kiedy był nastolatkiem, Collins zaczął jeździć po szynach, podróżując autostopem po całym kraju, podążając śladami wielu innych ludzi zmęczonych dążeniem do ideału American Dream, który był wtedy wszechobecny. W tym czasie po raz pierwszy zapoznał się ze sztuką tatuażu.

Collins sam zaczął eksperymentować z tym rzemiosłem, pracując z dowolnymi narzędziami, jakie mógł znaleźć i ćwiczyć na każdym, kto zechciałby mu na to pozwolić (nawet płacąc włóczęgom tanim winem, aby mógł ćwiczyć na nich).

Należy tutaj zauważyć, że kiedy mówimy tutaj o eksperymentowaniu, nie mamy na myśli tatuowania, o którym myślisz za pomocą pistoletu i pigmentów, ani, wiesz, ostatecznej sterylizacji. Kiedy Collins eksperymentował z tym rzemiosłem, zwykle robił to za pomocą igły i czarnego tuszu, aby ręcznie wbijać projekty w skórę ludzi. (To, co prawdopodobnie w dzisiejszych czasach można by nazwać „rzemieślniczym tatuowaniem”, ale znane jest głównie przez zabawnie brzmiący „stick-n-poke”).

Ostatecznie Collins wylądował w tętniącej życiem metropolii, jaką było Chicago w latach dwudziestych XX wieku. Tam poznał swojego pierwszego mentora w dziedzinie tatuażu, Giba „Tatts” Thomasa, który nauczył Collinsa obsługi pistoletu do tatuażu i przy okazji strasznie go wystraszył.

Historia mówi, że Thomas zabrał Collinsa do kostnicy podczas nocnej zmiany, aby mógł ćwiczyć na prawdziwej skórze. Kiedy tam dotarli, Collins chwycił ramię, przygotowując się do tatuowania zwłok. W tym momencie zwłoki - które w rzeczywistości nie były zwłokami - usiadły, przerażając Collinsa, ku uciesze pozostałych obecnych.

Po kilku latach tatuowania kadetów marynarki wojennej z Akademii Szkolenia Marynarki Wojennej Wielkich Jezior, sam Collins zaciągnął się i został wysłany do różnych portów w Asib przed lądowaniem na Hawajach w latach trzydziestych XX wieku.

Tam Collins kontynuował pracę jako tatuażysta do 1941 roku, kiedy Japończycy zbombardowali Pearl Harbor. Chcąc wrócić do walki, Collins próbował i odmówiono mu ponownego zaciągnięcia się, więc zamiast tego zapisał się do Merchant Marines, rzekomo pracując na wodach Japonii przez większą część II wojny światowej.

Kiedy wrócił na Hawai'i, pod każdym względem był to inny świat. Collins wrócił do tatuowania i robił to do lat pięćdziesiątych XX wieku, kiedy IRS nałożyła na niego grzywnę. Jako symboliczny środkowy palec rządu, Collins zamknął swój sklep i kontynuował potajemne tatuaże, dopóki inny tatuator, Bob Palm, nie przekonał go do powrotu do biznesu.

Definiowanie kultury tatuażu

Podczas swojej kariery jako tatuażysta Collins nie tylko stworzył kultową sztukę tatuażu, którą artyści na całym świecie odtwarzają dzisiaj, ale także pomógł rozwinąć sztukę i rzemiosło tatuażu jako całości.

Wśród jego największych osiągnięć to właśnie dzięki Collinsowi mamy fioletowy tusz. Przed Collinsem tatuaże były wykonywane tylko w kilku kolorach - czarnym, zielonym, czerwonym i żółtym. Chcąc pokazać innego lokalnego artystę, który często próbował wkurzyć Sailor Jerry, Collins współpracował z firmą nad stworzeniem czegoś, co można by nazwać fioletem karbazolowym, pierwszym fioletowym atramentem. Przez długi czas Collins używał fioletowego atramentu tylko na tych, którzy go zasłużyli, przysięgając im, że zachowają tajemnicę co do jego pochodzenia.

To także dzięki niemu igły jednorazowe stały się rzeczą. Oprócz tych monumentalnych innowacji w tatuowaniu, Collins był jednym z pionierów używania autoklawu do sterylizacji sprzętu.

(Innymi słowy, jeśli kiedykolwiek miałeś tatuaż lub znasz kogoś, kto zrobił tatuaż, możesz podziękować Sailor Jerry za to, że nie umarła z powodu infekcji).

Zajmując się definiowaniem znanego nam tatuażu, Collins rozwijał także relacje z tatuatorami z całego świata, tworząc sztukę, która istnieje do dziś. Wśród nich godne uwagi były jego dzieła inspirowane Japonią, których nauczył się częściowo od japońskich „Horis” - mistrzów tatuażu, którzy aż do momentu, gdy Sailor Jerry zaczęła się z nimi komunikować, trzymali ich metody i pomysły przed światem. Hori, honorowy tytuł oznaczający „rzeźbić”, został nadany japońskim mistrzom tatuażu. Collins, kierując wszystkie figle, które zostały mu zrobione i które wyrządził innym, nadał sobie tytuł Hori Smoku, co naśmiewało się z faktu, że jego japońscy rodacy nie mogli powiedzieć słowa „Święty Dym”.

Następne pokolenie

Oprócz japońskiego Horisa, Collins utrzymywał kontakt z wieloma innymi artystami tatuażu, w tym z trzema innymi przyszłymi mistrzami sztuki, Edem Hardym (tak, on też był prawdziwym facetem), Mike „Rollo” Malone i Zeke Owen.

Collins tatuował na Hawajach w swoim sklepie, mieszczącym się przy Smith Street w dzielnicy Chinatown w Honolulu do 1972 roku, kiedy to wyszedł w sposób godny życia, które prowadził. Dostał zawału serca podczas jazdy na motocyklu, umierając trzy dni po incydencie.

Jednak zanim umarł, kazał swojej żonie obiecać mu jedną rzecz: jeśli Hardy, Malone lub Owens nie kupią jego sklepu, to chciał, żeby spłonął doszczętnie. Na szczęście Malone zdecydował się na zakup sklepu. Malone kontynuował tatuaż w sklepie (obecnie nazywanym ChinSea) przez następne dwadzieścia pięć lat. Obecnie sklep nadal istnieje pod nazwą Old Ironside Tattoo, używając nazwy Collins używanej jako pseudonim w nocnej audycji radiowej, którą prowadził, aby rozmawiać o polityce, filozofii i nie tylko.

… I butelka rumu

Pod koniec lat 90. Hardy i Malone współpracowali ze Stevenem Grasse z Quaker City Mercantile w Filadelfii, aby stworzyć Sailor Jerry Ltd, firmę, która miała produkować dzieła sztuki, ubrania i ostatecznie rum, który będzie nosił przydomek Collinsa. Podobnie jak w przypadku własnej doskonałości Collinsa, jeśli chodzi o tworzenie jego sztuki, Hardy, Malone i Grasse stworzyli rum mając to na uwadze - chcieli produktu, z którego Collins byłby dumny.