Jake Meyer O Climbing Mount Everest, K2 I Regular Life

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

W swojej karierze zawodowej Jake jest znakomitym wspinaczem, który na przestrzeni lat dokonał wielu niesamowitych wyczynów. Jego aktualne CV zawiera szczyty górskie, których wielu z nas nigdy nie zobaczy, nie mówiąc już o szczycie. Wchodząc z tybetańskiej strony góry, Jake Meyer wszedł na szczyt Mount Everest 4 czerwca 2005 roku jako najmłodszy Brytyjczyk, który tego dokonał. W tym wyczynie, w młodym wieku 21 lat, zdobył również tytuł najmłodszego Brytyjczyka, który ukończył wyzwanie Seven Summits. Obecnie przygotowuje się do pokonania K2, góry, która ma opinię najbardziej wymagającego szczytu na świecie.

W wywiadzie z Jake'em można by się spodziewać, że znajdziemy hardkorowego sportowca, który prowadzi rygorystycznie zorganizowane życie. Znasz ten typ - super pewny siebie, budzi się o 5 rano, żeby przebiec 15 mil, je tylko szpinak. Zamiast tego znaleźliśmy faceta, który opisuje siebie tak, jak my sami: wyluzowany, leniwy i uwielbiający pizzę. Ponieważ Jake jest zwykłym facetem, który zdecydował się włożyć pracę w swoją pasję, uważamy, że jego historia i rady mają wielką wartość i można je zastosować w naszym życiu.

Zacząłeś wspinać się w wieku 12 lat, a mając 21 lat byłeś znany na całym świecie z wielu wyczynów wspinaczkowych. Co zainspirowało Cię do rozpoczęcia wspinaczki?

Zasadniczo zacząłem się wspinać, ponieważ kiedy byłem w szkole, byłem zupełnie bezużyteczny w tradycyjnych sportach. Podobało mi się ich granie, ale jestem dość słabo skoordynowany, jeśli chodzi o próby kopania, łapania lub rzucania piłką! Kiedy miałem 12 lat, jeden z nauczycieli w mojej szkole podstawowej zorganizował dla nas 3 chłopców zejście w dół do Dorset na południowym wybrzeżu Anglii. Zapisałem się z kaprysu, nie bardzo wiedząc, jak będzie wyglądać wspinaczka, ale po prostu się w tym zakochałem. Szybko przeszedł od hobby do pasji, a następnie do stylu życia.

Nie najlepszy w sportach szkolnych… dziwne, brzmi znajomo. Opowiedz nam teraz o swoim życiu. Jak wygląda Twoja codzienna rutyna? W jaki sposób ćwiczysz dyscyplinę?

Wyobrażam sobie, że większość ludzi spodziewałaby się, że tak zwani „ludzie osiągający dobre wyniki” będą niewiarygodnie zdyscyplinowani i skupieni na swojej rutynie. Przykro mi, że pękam tę bańkę, ale szczerze mówiąc, nie tylko bardzo trudno jest mi stworzyć rutynę, ale w rzeczywistości jestem dość leniwy w wielu aspektach mojego codziennego życia.

Jaki jest Twój ulubiony posiłek w górach?

W obozie bazowym zawsze jestem fanem pizzy! Oczywiście nie domino zamówione w sklepie - chociaż mamy ochotę na takie znajome przysmaki - ale takie pieczone na patelni na piecu naftowym. Zwykle z serem i topem z puszki. Wyżej na górze zaczynasz tracić poczucie smaku, dlatego ważne jest posiadanie bardzo smacznego jedzenia. Jakość gotowanych w torebce lub odwodnionych posiłków znacznie się poprawiła na przestrzeni lat. Moją ulubioną firmą jest Expedition Foods, która przygotowuje pyszne dania z chili-con-carne, ciasta rybnego i curry z kurczakiem. Jeśli chodzi o przekąski, nie możesz przebić dobrego biltonga lub suszonej wołowiny, ponieważ często wolisz pikantne potrawy niż słodkie.

Zbliżająca się randka ze swoją „góralską kochanką” będzie Twoją trzecią próbą zdobycia szczytu K2. Opowiedz nam o swoim związku z górą i o tym, co dla ciebie oznacza wejście na szczyt

Miałem „romans” z tą górą od 10 lat. Nazywam to romansem, ponieważ w ten sposób [George Mallory] opisał swój związek z Everestem w latach dwudziestych XX wieku. Każda uncja rozsądku podpowiadałaby ci, żebyś pozostał w domu cały i zdrowy ze swoją rodziną, ale ciągle myślę o K2. Prześladuje moje sny i pozostaje jako widmo w tle mojego codziennego życia.

K2 to jedno z najtrudniejszych i najbardziej niebezpiecznych wyzwań alpinistycznych na świecie. Podczas gdy Everest może być nieco wyższy i istnieją inne góry, które są bardziej strome, bardziej odległe lub mają wyższą liczbę ofiar śmiertelnych, kiedy spojrzymy na wszystkie zmienne razem, K2 wyłania się jako ta prawie mityczna osobowość. Podczas mojej ostatniej podróży - próbowałem tego w 2009 i 2016 r. - mój partner wspinaczkowy Di Gilbert pięknie przeciwstawił się tej potencjalnej samoograniczającej się reputacji, utrzymując myślenie „To wciąż jest tylko góra”.

Wszystkie trasy na górę są niesamowicie strome i ciągłe, a kempingi są małe i eksponowane. W 2016 roku cały obóz 3 (na wysokości 7300 m) został zniszczony przez lawinę, która zakończyła naszą próbę zdobycia szczytu. Na szczęście nikogo tam nie było - byliśmy w obozie poniżej - bo z pewnością wszyscy zostalibyśmy zabici. Do tej pory K2 miał tylko około 364 wejść i 82 zgonów (23%), w porównaniu z 8306 szczytami Everest i 288 zgonami (3,5%).

Jakie są kluczowe elementy wyposażenia, które podróżujesz z tobą podczas wypraw? Czy są tak samo nieugięci jak ty?

Mój zegarek Bremont MBII jest wszędzie ze mną. Uwielbiam prostotę i solidność zegarka mechanicznego, a także coś kojącego w mechanicznym tykaniu i warkotach, które można usłyszeć w nocy, gdy trzymasz go blisko głowy.

Z pewnym wstydem muszę powiedzieć, że mój iPhone nabrał większego znaczenia podczas kilku ostatnich podróży. Kamery stają się tak dobre - biorąc pod uwagę rozmiar / wagę / dostępność - że tak naprawdę nie przejmuję się już odpowiednim aparatem. Jako dodatkowe korzyści mogę słuchać muzyki lub książek audio podczas trekkingu lub w obozie bazowym; Potrafię połączyć viBluetooth z moim sprzętem komunikacji satelitarnej, aby wysyłać do domu blogi, teksty i zdjęcia; i może zapewnić śledzenie na żywo na mapach.

Pomimo technologii nadal uwielbiam normalne papierowe książki, kiedy wybieram się na wyprawy. Zwykle, jeśli każda osoba bierze kilka książek, to w zespole będziesz mieć całkiem bibliotekę. Zmusza nas do czytania książek, których inaczej byśmy nie podnieśli. Jednak podczas mojej ostatniej podróży, między pięcioma z nas, byłam jedyną osobą, która przyniosła fizyczne książki… pozostali mieli po prostu podpałki / iPady. Bardzo rozczarowujący!

Rozmawialiśmy z Benem Saundersem niedawno, przed jego śmiałą próbą podjęcia w 2017 roku pierwszej samodzielnej, niewspieranej wyprawy przez Antarktydę. Powiedział nam, że podróżowałeś z jego małym pluszowym misiem Barnaby Bear. Jak Barnaby był towarzyszem podróży?

Barnaby był wszystkim, czego oczekujesz od partnera wspinaczkowego: oddany, stoicki, pocieszający, wspierający i nie narzekający pomimo trudności. To powiedziawszy, zmuszał mnie do wykonywania większości ciężkiej pracy. Rzadko pomagał rozstawiać namiot lub oferował pomoc w gotowaniu, ale też nie chrapał… więc w sumie każdego dnia dzieliłbym z nim namiot! Staje się jednym z czołowych i często podróżujących niedźwiedzi przygodowych. Jestem pewien, że wkrótce napisze swoje wspomnienia!

Czy we wszystkich Twoich dotychczasowych doświadczeniach, w tym, co niektórzy nazwaliby niezwykłym życiem, jest coś, czego nauczyłeś się o sobie lub o otaczającym Cię świecie, o czym uważasz, że warto podzielić się z naszymi czytelnikami?

Sukces w życiu nie polega na wspięciu się na Mount Everest. Zamiast tego chodzi o znalezienie rzeczy, które Cię pasjonują - rzeczy, które przynoszą Ci radość - i poświęcenie się tym. W pogoni za tymi rzeczami, cokolwiek by to nie było, pojawią się okazje, aby dowiedzieć się o sobie nowych rzeczy i poszerzyć własne horyzonty. Dzięki tym wysiłkom jesteśmy w stanie docenić to, do czego naprawdę jesteśmy zdolni. W odpowiedzi ludzie nie mogą nie inspirować się tymi, którzy dążą do swoich pasji z wytrwałością, determinacją i poczuciem przygody. Bądź tą interesującą osobą i inspiruj innych swoimi marzeniami i doświadczeniami!

Podejście Jake'a do życia jest tak proste: znajdź swoją pasję i zaangażuj się w nią. Chociaż życie nie zawsze jest takie proste, jasne jak mantra, może to przynieść korzyści nam wszystkim, gdy będziemy wchodzić w szczegóły. Czasami łatwo o niej zapomnieć - lub łatwo ją zignorować - znalezienie pasji jest niezbędne dla naszego dobrego samopoczucia i karmi naszą inspirację, poczucie celu i szczęście. Jak na przykładzie Jake'a, kiedy czasami robi się ciężko, przynajmniej mamy pizzę i leniwe dni, które pomogą nam przetrwać. Aby zacząć, być może najlepszym sposobem na wspinaczkę górską jest pójście we właściwym kierunku.