Niesamowity Koszt Wspinaczki Na Mount Everest

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Odkrywcy i poszukiwacze przygód z całego świata udają się na najwyższą górę świata. Mount Everest pochłonął życie ponad 300 osób od 1923 roku, kiedy to George Mallory i Andrew Irvine zginęli na górze. Sezony wspinaczkowe zostały zawieszone w 2014 r. Po lawinie w lodospadzie Khumbu, w wyniku czego zginęło 16 Szerpów, a następnie w 2015 r. Po trzęsieniu ziemi, które wywołało kolejną lawinę, zabijając 19 osób w obozie bazowym Everest. W 2019 roku zgłoszono przeludnienie i zgony, którym można było zapobiec.

Wszyscy znamy ryzyko związane ze wspinaczką na Everest, ale co z kosztami?

Przeprowadziliśmy wywiady z alpinistą Alanem Arnette i alpinistą oraz przewodnikiem Garretta Madison z Madison Mountaineering, aby dowiedzieć się, czego potrzeba, aby wspiąć się na Mount Everest i jakie to uczucie zdobyć szczyt świata.

Podręcznik: Jaki jest koszt wejścia na Everest?

Alan Arnette: Średnia cena zapłacona w 2017 r. Wynosiła około 45 000 USD. Przedział cenowy dla standardowego obsługiwanego wznoszenia wynosi od 28 000 do 85 000 USD. W pełni niestandardowa wspinaczka będzie kosztować ponad 115 000 $, a ci, którzy podejmują ekstremalne ryzyko, mogą skąpić na znacznie poniżej 20 000 $. Zwykle obejmuje to transport z Katmandu lub Lhasy, jedzenie, namioty w bazach, wsparcie Sherps i dodatkowy tlen. Ale przy tak szerokim asortymencie istnieje wiele zastrzeżeń, takich jak osobiści Szerpowie, zachodni przewodnicy, napiwki, jedzenie i namioty na górnej górze.

TM: Jaki jest szacunkowy koszt samego sprzętu?

Garrett Madison: Jeśli chcesz wybrać się na trekking do Everest Base Camp (EBC), potrzebujesz około 2000 $ w sprzęcie osobistym. Oto lista sprzętu z Madison Mountaineering.

Jeśli chcesz złożyć ofertę na szczyt najwyższej góry świata, musisz wydać od 6000 do 8000 USD, w zależności od jakości przedmiotów, takich jak puchowy garnitur, śpiwory, buty itp. Oto ta lista.

TM: Jak wygląda typowy dzień w Everest Base Camp?

AA: Przeciętna wspinaczka na Everest od strony Nepalu trwa około 40 dni po dotarciu do bazy. Z tego około 15 spędza się nad bazą, więc jest dużo czasu na zabijanie z odpoczynkiem i oczekiwaniem na dobrą pogodę.

Pod wieloma względami jest to Dzień Świstaka, w którym każdy dzień wydaje się taki sam. Zaczyna się od śniadania składającego się z jajek, tostów i dżemu, po czym wiele osób wybiera się na kilkugodzinną wędrówkę, aby kontynuować aklimatyzację.

Potem nadszedł czas na lunch Spamu i warzyw. Popołudnia spędzają na sprawdzaniu e-maili, na przykład na braniu prysznica i goleniu się dla mężczyzn, drzemce lub odwiedzaniu sąsiadów. Późnym popołudniem zespoły często zbierają się, aby obejrzeć film na laptopie lub towarzysko przed kolacją składającą się z ryżu, makaronu, czasem mięsa. Większość ludzi kładzie się bezpośrednio do łóżka po kolacji, ale niektóre zespoły wyświetlają na ekranie film z laptopa w namiocie jadalnym.

TM: Jakie było jedno z twoich najbardziej wyjątkowych doświadczeń podczas pobytu na Everest?

AA: Nie jest to wyjątkowe, ale podczas wędrówki z Luklto Base Camp zawsze chętnie spędzam czas z dziećmi w wioskach. Bawią się patykami, chodzą do szkoły i łatwo się śmieją. Można podziwiać prostotę ich życia.

GM: Wejście na szczyt [maj 2016] z moim zespołem. Po tragediach na Evereście w 2014 i 2015 roku i byciu bardzo zaangażowanym w oba, wspaniale było wrócić… i mieć wspaniałą wyprawę!

TM: Opisz swoje uczucie, gdy po raz pierwszy dotarłeś na szczyt

GM: Byłem taki szczęśliwy i wdzięczny. Zadzwoniłem do rodziców przez telefon satelitarny i podziękowałem im płacząc.

AA: Trzykrotnie próbowałem zdobyć Everest, zanim dotarłem na szczyt w 2011 roku, za moim czwartym podejściem. Everest to szczególne miejsce na naszej planecie. Dla całej negatywnej prasy, jaką otrzymują wspinacze na Everest, zdobycie szczytu jest wyjątkowe i coś, z czego można być dumnym.

Szczyt jest mały, wielkości przeciętnego salonu. Jest pokryty flagami modlitewnymi, aw pogodny dzień można zobaczyć inne góry o długości 8 000 metrów, w tym Cho Oyu, Lhotse i Makalu, a także krzywiznę Ziemi. Myślenie, że stoisz tam, gdzie latają samoloty, upokarza i zapiera dech w piersiach. Kiedy wszedłem na szczyt, ogarnęły mnie emocje, nie tylko dlatego, że w końcu dotarłem na szczyt, ale żeby uhonorować moją mamę i wszystkich, którzy zostali dotknięci chorobą Alzheimera.

TM: Alan, rozumiemy, że wspinasz się celowo. Czy możesz podzielić się z nami tym, co Cię motywuje?

AA: Wspinam się, aby zwiększyć świadomość i fundusze, aby znaleźć lekarstwo na chorobę Alzheimera. W 2009 roku moja mama IdArnette była zszokowana, gdy dowiedziałem się, że jest to w 100% śmiertelne, często niszcząc życie rodzin tak samo, jak osoby, która je ma. Nie ma lekarstwa, a liczba osób zapadających na chorobę Alzheimera eksploduje wraz ze starzeniem się populacji świata. Przeszedłem na wcześniejszą emeryturę, aby być z mamą przez ostatnie trzy lata jej życia i od tego czasu poświęciłem wszystko, co robię, aby ją uhonorować i znaleźć lekarstwo.