La Fabrica: Od Fabryki Cementu Z I Wojny światowej Do Oszałamiającej Siedziby Architektonicznej

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

W 1973 roku, na obrzeżach Barcelony, Bofill natknął się na opuszczoną fabrykę i natychmiast zaczął wizualizować swój przyszły dom. Czterdzieści pięć lat później LFabrica, wciąż w toku, została magicznie przekształcona w częściowo dom, częściowo pracownię i częściowo bujny ogród.

Bofill rozpoczął renowację cementowni od ostrożnego wyburzenia niektórych części, odsłaniając z jednej strony katedralną formę, a po drugiej pozwalając, by stare silosy zajęły centralne miejsce. Na zewnątrz LFabricings przywodzi na myśl wiszące ogrody Babilonu. Roślinność mogła się utrzymać, wspinając się po bokach cementowych ścian, podczas gdy dachy zamieniano w lasy. Wokół posesji znajduje się kilka zewnętrznych pomieszczeń, w tym jadalnia jest chroniona przed deszczem przez betonową konstrukcję. Istnieją również patia na dachu, które pozwalają Bofillowi i jego zespołowi w pełni wykorzystać piękną hiszpańską pogodę.

W całej posiadłości łączy się stare i nowe. Bofill pozostawił dużą część pierwotnej konstrukcji odsłoniętej, tworząc kontrast między starym, szorstkim betonem a nowoczesnymi, eleganckimi meblami. Drzwi o podwójnej wysokości i gotyckie okna łukowe wycięte w elewacji konstrukcji pozwalają na dopływ naturalnego światła do każdego pomieszczenia, dodatkowo podkreślając oryginalne cechy fabryki. Widać to w oszałamiającej bibliotece. W dwupiętrowym pokoju lśni beton, podkreślony białymi zasłonami, białymi sofami i minimalistyczną białą klatką schodową.

Bofill stworzył każdy pokój z osobna - nie ma dwóch identycznych przestrzeni. Dzięki tak wyraźnie różnym stylom w każdym pomieszczeniu, LFabric czuje się jak muzeum składające hołd architekturze i projektowi na przestrzeni wieków, a nie dom i pracownia.

Przestrzenie studia zostały pomalowane na śnieżnobiałe, puste płótno, na którym jego zespół kreatywny wymyślił pomysły na ich najnowsze projekty. W kuchni widać wpływy japońskie, a jedna sypialnia, podczas gdy jadalnia jest ozdobiona meblami w stylu Art Deco. Nuty hiszpańskiego stylu misyjnego można znaleźć w innej przestrzeni kuchennej, a w całym domu posypane są nowoczesne meble z połowy wieku. Wszystkie te style w jednym budynku brzmią chaotycznie, ale architekt umiejętnie i bezproblemowo wplótł je w dom, jak żaden inny.