Historia Forda GT40 - Podręcznik

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Historia Forda GT40

Ta historia pierwotnie ukazała się w Money, Inc.

Ford GT40 powstał z powodu urazy jednego człowieka. Krótko mówiąc, Henry Ford II chciał zobaczyć samochód Forda rywalizujący w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, który był i pozostaje słynnym wyścigiem samochodów sportowych, ze szczególnym uwzględnieniem wyścigów długodystansowych. W rezultacie zareagował z ogromnym zainteresowaniem, gdy dowiedział się od europejskich pośredników, że Enzo Ferrari jest zainteresowany sprzedażą Ferrari, wydając miliony dolarów nie tylko na wydatki prawne, ale także na wyczerpujący audyt aktywów Ferrari.

Jednak obaj doszli do konfliktu na późnym etapie procesu negocjacyjnego, kiedy Enzo Ferrari został poinformowany, że nie zostanie dopuszczony do udziału w wyścigu Indianapolis 500, jeśli zakup zostanie zrealizowany, ponieważ Ford nie chciał dodatkowej konkurencji dla swojego obecnego konkurenta, co przekonało Enzo przerwał rozmowy, aby Henry Ford II nie miał nic do pokazania za miliony dolarów wydatków.

Z oczywistych powodów Henry Ford II był wściekły, co skłoniło go do powiedzenia swojej dywizji wyścigowej, aby wymyślił samochód, który mógłby pokonać Ferrari, jeśli chodzi o wyścigi długodystansowe. Doprowadziło to do podjęcia przez Forda negocjacji z LolCars, Lotus Cars i Cooper Car Company w sprawie ich wiedzy i doświadczenia w wyścigach, co z kolei doprowadziło do skupienia się na LolCars, w którym zastosowano silnik Ford V8 w ich LolMk6, który jest również zapamiętany jako LolGT.. Ostatecznie właściciel LolCars zgodził się sprzedać Fordowi dwie konstrukcje podwozia LolMk 6, wnosząc jednocześnie swoją osobistą wiedzę i doświadczenie bez angażowania reszty LolCars, tworząc w ten sposób arkusz zespołu Forda. Wkrótce zespół Forda zebrał więcej źródeł wiedzy i doświadczeń zarówno od amerykańskiego producenta samochodów, jak i spoza niego, czego kulminacją była firma Ford Advanced Vehicles Ltd. z siedzibą w Slough w Berkshire w Anglii.

Co osiągnął Ford GT40?

W sumie Ford wyprodukował sześć wersji Forda GT40, które zostały nazwane od MK I do V, z dwoma wyjątkami: X-1 Roadster, który został ukończony w 1965 roku i J-Car, który został ukończony w 1966 roku. jego poprzednicy, którzy korzystali z coraz lepszych technik i technologii, pozostając wierni swojej podstawowej koncepcji. Ponadto każdy z nich był autem godnym uwagi z wielu powodów:

Jak sama nazwa wskazuje, MK I był pierwszym tego typu, napędzanym silnikiem Ford Windsor. Była to zmodyfikowana wersja Mk I, która wygrała Le Mans zarówno w 1968, jak i 1969 roku, co oznacza, że spełniała swoje zadanie z nawiązką. Warto zauważyć, że X-1 Roadster zaczynał jako jeden z prototypów Forda GT40 Mk I, zanim został zmieniony w celu przetestowania wielu ulepszeń w warunkach wyścigowych, co zrobił, wygrywając 12-godzinny wyścig w Sebring w 1966 roku.

MK II wyglądał jak jego poprzednik, ale otrzymał znaczące zmiany. Na przykład silnik Ford Windsor został zastąpiony zmodyfikowanym silnikiem Ford FE, co wymagało innych zmian w podwoziu, a także innych elementów wewnętrznych w celu dostosowania do większego i cięższego silnika. Jednak było warto, ponieważ to MK II zapoczątkował czteroletnią passę Forda w Le Mans w latach 1966-1969.

W przeciwieństwie do innych Fordów GT40, MK III był przeznaczony do jazdy po drogach, a nie na torze wyścigowym. W rezultacie nie wyglądał tak samo jak jego konkurenci wyścigowi, co oznaczało, że odnotował niewielką sprzedaż od zainteresowanych osób zainteresowanych posiadaniem samochodu takiego jak ten, który wygrał w Le Mans. W sumie wyprodukowano 7 MK III, w tym 4 z kierownicą po lewej stronie.

Nieszczęsny samochód J był próbą wprowadzenia Forda GT40 bardziej wewnętrznie, zamiast pozostawić go jako współpracę między Fordem a zewnętrznymi źródłami wiedzy i doświadczenia. Jego innowacyjne cechy spowodowały śmierć kierowcy na Riverside International Raceway w 1966 roku, ponieważ jego pozbawiony spoilerów profil wymknął się spod kontroli, powodując nadmierne podnoszenie, podczas gdy jego obudowa o strukturze plastra miodu nie spełniła obietnicy, roztrzaskując się przy uderzeniu, a następnie stanął w płomieniach.

Pomimo swojej nazwy, MK IV bazował na niefortunnym J-samochodzie, ale zmieniono go, aby uwzględnić wnioski wyciągnięte z jego katastrofalnej awarii. Na przykład zwiększono bezpieczeństwo dzięki zainstalowaniu klatki bezpieczeństwa z rur stalowych, chociaż to również zniweczyło korzyści wynikające z obniżenia masy podwozia o strukturze plastra miodu. Mimo to samochód był w stanie osiągać maksymalne prędkości, co czyniło go dobrze przystosowanym do Le Mans, który obejmował wiele prostych odcinków. W rezultacie MK IV wygrał 12-godzinny wyścig w Sebring w 1967 roku oraz 24-godzinny wyścig Le Mans w tym samym roku, co było dobrą wiadomością po upokarzającej porażce Forda w Daytonno ponad dwa miesiące wcześniej. MK IV wyróżnia się zwłaszcza tym, że odniósł jedyne zwycięstwo Amerykanów w Le Mans, biorąc pod uwagę, jak miał amerykańskich kierowców, zespół i komponenty.

MK V był ograniczoną serią produkcyjną Forda GT40 w odpowiedzi na zainteresowanie Petera Thorpa z Safir Engineering. Otrzymał kilka zmian w celu naprawienia problemów występujących u jego poprzedników, ale w większości przypominał wyglądem Mk I, a także innymi krytycznymi czynnikami.

Co zainspirowało Forda GT40?

Biorąc pod uwagę jego osiągi, nie powinno dziwić, że Ford GT40 był inspiracją dla wielu późniejszych samochodów. Na przykład Ford GT był dwumiejscowym samochodem sportowym z silnikiem środkowym, który był produkowany w latach 2005 i 2006, co jest szczególnie interesujące, ponieważ oczekuje się, że druga generacja projektu wejdzie do produkcji w 2016 r., W czasie 50. rocznicy historii jego poprzednika. wygrać w Le Mans. Co więcej, warto zauważyć, że wyścigowa wersja samochodu faktycznie brała udział w 24-godzinnym wyścigu Le Man w 2016 roku, gdzie zajęła pierwsze miejsce, aby udowodnić, że amerykański producent samochodów jest nadal w stanie produkować samochody, które dorównują swoim dumnym. historia.