Dark And Delicious: Cztery Klasyczne Piwa Porter, Którymi Będziesz Się Cieszyć Tej Jesieni

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

We współczesnym świecie piwa, w którym modne smaki pojawiają się i znikają co tydzień, a gorące nowe browary pojawiają się na scenie tak szybko, jak można dodać nowe piwo do Untappd, czasami dobrze jest wrócić do klasycznego stylu, który trwał przez wieki.

Ze względu na ogromną konkurencję wśród browarów marki często muszą szukać wyróżników, aby je wyróżnić. Widzimy teraz sok dodawany do piwa, na przykład odmiany IndiPale Ale przypominające mimozy i stoutów, które są (bez żartu) nazywane ciasteczkowymi stoutami. I tak, smakują dokładnie tak, jak myślisz. Jeszcze przed tymi innowacjami, przez ostatnie 15 lat, przemysł piwa rzemieślniczego był definiowany przez mentalność większej i lepszej, jeśli chodzi o gorycz, smak i alkohol.

Ale podniebienie wymaga tylko pewnych eksperymentów i ważne jest, aby docenić proste piwa w życiu. W tym przypadku mówimy o miłym, prostym tragarze.

Jednymi z najlepszych tragarzy i stoutów są te, które są naładowane dodatkami, takimi jak kawa i czekolada (oprócz słodów kawowych i czekoladowych, które już dają pewne iteracje ich nazw), ale jest pewna złożoność i satysfakcja, która towarzyszy piwie zrobionym tylko ze słodów, chmiel, wodę i drożdże.

Nazwany na cześć tragarzy ulicznych i rzecznych, którzy byli typowymi konsumentami stylu piwa, kiedy po raz pierwszy pojawił się w Londynie w XVIII wieku, tragarze są na ogół mniej gorzcy i mają cieńszą sylwetkę niż ich tęgi kuzyni, co czyni ich doskonałym napojem jesiennym. I chociaż jest tam mnóstwo tragarzy dojrzewających w beczkach po burbonie i rumie, teraz o nich nie mówimy. Zamiast tego chcieliśmy skupić się na prostych piwach typu porter.

Oto cztery doskonałe, powszechnie dostępne i doświadczone tragarze - często pomijane na korzyść bardziej wytrzymałych stoutów - wykonane przez legendarnych piwowarów rzemieślniczych, które są idealne do popijania, gdy pogoda się ochładza i liście zaczynają opadać.

Anchor Porter

Czego Anchor nie pomogła ustalić, jeśli chodzi o amerykańskie piwo rzemieślnicze? Chcąc robić piwo w stylu europejskim, gdy w Ameryce było mniej niż 100 browarów, Fritz Maytag zdecydował się na angielskiego portera. Anchor Porter, wciąż wykonany tak, jak był po raz pierwszy w 1972 roku, ma znacznie mniej cech pieczenia niż współczesny porter i wyróżnia się ciemną owocowością. Świetnie komponuje się ze słodyczami, jak widać powyżej.

Deschutes Black Butte Porter

Dla browaru, który obecnie wypycha jedne z najlepszych masowo produkowanych IPA w kraju, może być dziwne, aby pamiętać, że Black Butte (wraz z Mirror Pond Pale Ale) to sposób, w jaki firma Oregon, która ma teraz 30 lat, zbudowała swoją nazwę. Czekoladowy, lekki i mniej palony niż niektórzy z jego współczesnych (iz pewnością bardziej owocowy), te cechy sprawiły, że Black Butte Porter jest przystępnym flagowym piwem.

Założyciele Porter

Założyciele są znani z niektórych dużych ciemnych piw pełnych odważnych smaków, takich jak KBS i Breakfast Stout, ale to piwa takie jak Founders Porter pomogły przekształcić browar Grand Rapids w to, czym jest dzisiaj. Znane z większości innych piw, niewiele piw dostarcza tak wyraźnego przykładu stylistycznego, jak ten porter, który jest pełen czekolady i kawy i zrównoważony przyjemną chmielową goryczką. słowo dla mądrych: Założyciele Porter są znacznie solidniejsi niż dwaj pierwsi na liście.

Wielkie Jeziora Edmund Fitzgerald Porter

Nazwany na cześć słynnego statku, który zatonął w Lake Superior w 1975 roku, Edmund Fitzgerald jest jednym z fantastycznych piw produkowanych przez Cleveland’s Great Lakes Brewing Company i bez wątpienia jest klasycznym amerykańskim portierem. Edmund Fitzgerald jest pod względem poziomu palonego słodu najbardziej intensywnym z naszych czterech tragarzy w ofercie. Piwo jest ostre i orzechowe, ale z nieco większą goryczką niż nawet Founders. Mimo to jest niesamowicie gładki i pijalny. Wielu z nich co roku obchodzi rocznicę zatonięcia statku, słuchając piosenki Gordona Lightfoota o tej fatalnej podróży.