Od Młyna Do Producenta, Nasze Ręcznie Robione Garnitury Z Martinem Greenfieldem

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Znalezienie tkaniny

Historia zaczyna się w kultowej hucie Harris Tweed, wysoko w północno-zachodniej Szkocji, na porywającej i pięknej wyspie Harris. Razem z mężem zwiedzaliśmy dogłębnie fabrykę i fabrykę, a gdy trasa dobiegała końca, poprowadzili nas przez długi korytarz z nadmiarem materiału, który można było złapać. Mogliśmy wybrać nasz własny Harris Tweed w Harris Tweed i wysłać go do domu. Ale mieliśmy na to tylko pięć minut, ponieważ mieliśmy napięty harmonogram tras koncertowych. To było tak, jakbyśmy byli w teleturnieju, kiedy staraliśmy się zobaczyć każdy rygiel, wspinaliśmy się na krzesła, aby dotrzeć na szczyt, leżeliśmy na podłodze, aby zobaczyć, co jest na dnie stosu, a wszystko to w panice maniakalnej. Wstaw tutaj piosenkę przewodnią Benny Hill.

Skończyło się na tym, że wybrałem kratę przystojnego robina w kolorze jajka w kolorze niebieskim ze stonowanym czerwonym paskiem. Paul, mój mąż, wybrał loden zielony kolor tkany w jodełkę. Wepchnęliśmy śruby do sąsiedniego pokoju i energiczna szkocka dama przecięła każdy z nich na pięć jardów, co wystarczyło, by zrobić trzyczęściowy garnitur dla nas obojga. Poprosiła o nasz adres i tyle. Tkaninę widzielibyśmy w domu.

Robić garnitury

Martin Greenfield z byłym prezydentem Barackiem Obamą

Następnym dylematem, przed którym stanęliśmy, było to, kto ma szyć garnitury? Kiedy byliśmy w Lovatt Mill w przygranicznym mieście Hawick, zapytałem jednego z właścicieli Lovatt, Alana, który według niego byłby odpowiedni, i zasugerował Martina Greenfielda na Brooklynie. Bingo. Słyszałem o panu Greenfield w świecie mody męskiej od wielu lat. Zrobił garnitury dla każdego, od Brooks Brothers po Thoma Browne'a, nie wspominając o generale Dwightie D. Eisenhowerze, Billu Clintonie i Baracku Obamie. Jest pieszczotliwie nazywany krawcem Ameryki.

Przenieśmy się o miesiąc do przodu, kiedy śruby z tkaniny dotrą do naszego domu. Zadzwoniłem do Martina Greenfielda i rozmawiałem z uroczą panią o imieniu Michelle. Wyjaśniłem, że pragniemy mieć dwa garnitury uszyte z materiału, który odesłaliśmy z Harris Tweed. Była raczej podekscytowana tą sytuacją, najwyraźniej klientka z zamiłowaniem do materiału. Umówiliśmy się na 28 stycznia^th o 11 rano i natychmiast wysłaliśmy śruby.

Nadszedł nasz wielki dzień i byliśmy trochę kaceni, ale dotarliśmy do 239 Varet Street w Bushwick o godzinie 11 rano. Nad parą pobitych stalowych podwójnych drzwi znajduje się prosty duży zielony znak, który informuje, że naprawdę jesteś w Martin Greenfield Clothiers. Jednak gdy już wszedłeś, byłeś sam, aby dowiedzieć się, dokąd się udać. Weszliśmy po schodach do magazynu i otworzyliśmy drzwi do hali produkcyjnej. Wydawało się nie w porządku. Weszliśmy po kolejnych schodach, aby otworzyć drzwi i był tam długi korytarz. Nie. Gdy weszliśmy po trzecim piętrze schodów, usłyszeliśmy, że ktoś schodzi w naszym kierunku. Starszy pan, trzymając przy nas garnitur pod plastikowymi szczoteczkami, śmieje się i mówi: „Powodzenia panowie, czekaj!” Rzeczywiście, otworzyliśmy szczęśliwe drzwi numer trzy i przeszliśmy przez korytarz odziany w boazerię z lat 60., a tam był pokój pełen ludzi brzęczących ze wszystkich stron, niektórzy na wpół ubrani, niektórzy z belkami materiału, inni po prostu oszołomieni z ogromnymi uśmiechami; to było epicentrum Martina Greenfielda.

Zdjęcia prasowe i wycinki z gazet prezydenta Martina Greenfielda Clintona

Staliśmy tam w zachwycie i trochę zdezorientowani. W końcu znaleźliśmy Michelle, z którą umówiliśmy się na spotkanie. Była ciepła i urocza i po prostu się śmiała, kiedy powiedzieliśmy, że jesteśmy tutaj na nasze spotkanie o 11 rano. „Och kochanie, to jeszcze trochę potrwa, na stole jest kawa i bułeczki”. Poklepała mnie po plecach i szła dalej. Zrobiliśmy więc, jak nam powiedziano, nalaliśmy sobie filiżankę kawy i wybraliśmy bajgiel (to są bardzo dobre bułeczki), ponieważ po prostu namoczyliśmy wszystko. Chociaż nie tego się spodziewaliśmy, zaczęliśmy dostrzegać, co sprawia, że to miejsce jest tak wyjątkowe. Pokój był wypełniony melanżem ludzi, od starszych mężczyzn, którzy przyjeżdżali do Martina od dziesięcioleci, po młodych chłopców, których matki dostawały pierwszy garnitur uszyty na miarę na bar micwę. Spotkaliśmy pana, który robił sobie garnitur ślubny i pozornie celebrytę, któremu poświęcano wiele uwagi.

Najwspanialszą częścią tego procesu było obserwowanie Martina Greenfielda powoli, delikatnie kroczącego po pokoju, upewniając się, że kurtka ma odpowiednią długość, że klient wybrał odpowiednią podszewkę i oczywiście pozował do zdjęć z prawie każdym, kto wszedł do drzwi.. Jest prawdziwą ikoną i legendą amerykańskiej odzieży męskiej.

Panie Greenfield

Martin Greenfield urodził się w Pavlovo, małej wiosce na ówczesnej Ukrainie, w idyllicznym, prowincjonalnym życiu. W wieku 14 lat został wraz z resztą rodziny schwytany przez hitlerowców i umieszczony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Nigdy więcej nie zobaczył swojej rodziny.

Martin Greenfield’s Book, Measure of Man: From Auschwitz Survivor to President’s Tailor

Po wojnie jego krewni w Ameryce płacili za jego przejazd, a on zaczynał od wieku 19 lat. Wkrótce dostał pracę w firmie GGG Clothing i piął się w górę. W 1977 roku kupił firmę i zmienił nazwę na Martin Greenfield Clothiers. Pan Greenfield od 70 lat będzie pracował w tym samym budynku i przez dziesięciolecia jego reputacja w zakresie klasycznych garniturów rosła. Naprawdę przeżył amerykański sen. Aby dowiedzieć się więcej o życiu pana Greenfielda, koniecznie zamów jego książkę na Amazon. To fascynująca, przerażająca, a nawet niesamowicie zabawna lektura.

Kiedy w końcu nadszedł nasz czas, Michelle bardzo zadbała o nasze pomiary od szyi do kostek, zapisując je wszystkie na jednej dużej kartce papieru. Podczas gdy Paul wybrał klasyczny garnitur, ja chciałem czegoś innego. Tęskniłem za kurtką Norfolk, klasyczną kurtką strzelecką z paskiem, spopularyzowaną przez księcia Norfolk w latach sześćdziesiątych XIX wieku, która pozostała popularna do lat czterdziestych. Kiedy powiedziałem to synowi Martina Jayowi, który również pracuje dla firmy, uśmiechnął się i powiedział: „Och, wiemy, jak to zrobić, zrobiliśmy wszystkie kostiumy dla Boardwalk Empire”. Cóż, najwyraźniej byłem w dobrych rękach. Kiedy pan Greenfield przyszedł na spotkanie ze mną i upewnił się, że wszystko idzie dobrze, wspomniałem o moim pragnieniu noszenia kurtki Norfolk, a on tylko skinął głową, uśmiechnął się i cicho powiedział ze swoim lekkim akcentem: „Tak, znam tę kurtkę, często ją nosiłem jako dziecko”. Przeżyliśmy tę krótką, cichą chwilę połączenia i zrozumienia, zanim poklepał mnie po ramieniu i przeszedł do następnego klienta.

Moja pierwsza przymiarka w fabryce

Po zmierzeniu obojga podziękowaliśmy Michelle i powiedziała, że skontaktuje się z nami w sprawie następnego dopasowania. Dwa miesiące później, pod koniec marca, wróciliśmy. Tym razem wiedzieliśmy, że lepiej nie umawiać się na spotkanie w weekend, więc przyszliśmy w piątek po południu i atmosfera była zupełnie inna; tylko my i jeszcze jeden klient, podczas gdy krajacze i krawcy po cichu pracowali na swoich stanowiskach. Michelle wyjęła nasze garnitury i ledwo mogliśmy powstrzymać nasze podekscytowanie. Michelle zrobiła notatki, co wziąć i wypuścić, a następnie poproszono nas o wybranie przycisków, które chcieliśmy. Podczas tej podróży Paul zwrócił na siebie uwagę pana Greenfielda i razem patrzyli na listwę guzików klaksonu. Paul wskazał na jasnobrązowy, płowy przycisk, a pan Greenfield uśmiechnął się bez słowa, wziął go za rękę i przesunął w dół do ciemniejszego przycisku klaksonu na końcu linii. To może być garnitur na zamówienie, ale Martin z pewnością da ci swoje dwa centy, a Paul był szczęśliwy, że to zrobił.

Skończony produkt

Dwa miesiące później nasze garnitury przybyły w masywnym pudełku, które wydawało się zaprojektowane przez inżyniera technicznego, że było tak skonstruowane i idealnie wykonane, aby można było zawiesić dwa garnitury, ale nie poruszały się ani o cal. Nie tak ostrożnie rozerwaliśmy pudełko i wyciągnęliśmy skafandry, rozpakowaliśmy torby na garnitur i był tam ten materiał, który wybraliśmy na wyspie w Szkocji sześć miesięcy temu. Został wycięty, sprasowany i uformowany tak, aby idealnie pasował do naszych ciał. Harris Tweed wysłał Martinowi Greenfieldowi dwie etykiety, aby wszyć podszewkę, aby świat wiedział, że są to rzeczywiście garnitury wykonane z kultowej szkockiej tkaniny. Najgorsza część doświadczenia? Garnitury zostały dostarczone w maju i nie będziemy mogli ich nosić przez kolejne pięć miesięcy, kiedy chłodna, rześka jesienna pogoda pozwala nam nosić tak ciężkie krawieckie kreacje.

Nasi szkoccy przyjaciele śmiali się z tej walki i zasugerowali po prostu odlecieć z powrotem do Szkocji, aby natychmiast je założyć, w końcu Harris Tweed został stworzony dla dzikiej i cudownej brytyjskiej wsi, gdzie powietrze jest szczypane przez prawie cały rok. Być może będziemy musieli po prostu zarezerwować wycieczkę przez staw i wynająć domek w uroczym Stornoway, aby pozwolić naszym garniturom żyć trochę w ich naturalnym środowisku.