Zwiedzanie Południowej Grenlandii, Krainy Wikingów I Gór Lodowych

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Kiedy zaczynamy schodzić, po raz pierwszy widzę największą wyspę świata. Do lądu w dużej mierze pokrytego lodowcem można dotrzeć tylko z dwóch miejsc: Islandii i Danii. Wybrałem Danię, a moja podróż rozpoczęła się lotem transatlantyckim z USA do Amsterdamu z przesiadką w Kopenhadze. Po nocy spędzonej w duńskim mieście wyruszyłem na przygodę w południowych fiordach Grenlandii, gdzie cielą się lodowce, ziemia jest rzeczywiście zielona, a niegdyś mieszkali wikingowie.

Nasz samolot ląduje ponad górami i szybko opada na odległy pas startowy, który niegdyś był bazą wojskową utworzoną przez Stany Zjednoczone przed ich przystąpieniem do II wojny światowej. Lotnisko w Narsarsuaq jest punktem wyjścia naszej podróży.

Po zebraniu naszego bagażu czekamy na zmianę pogody, która pozwoli nam przepłynąć wirigid nadmuchiwane łodzie (RIB) Tunulliarfik Fjord na drugą stronę i społeczność Qassiarsuk.

Po przybyciu do Qassiarsuk wita nas złowieszczy posąg, który czuwa nad lądem w kierunku morza. Pomnik przedstawia Leifa Erikssona, syna Eryka Czerwonego i wskazuje na znaczenie, jakie ten region odegrał w ekspansji Wikingów na zachód.

Nasz przewodnik wita nas, gdy ładujemy nasz sprzęt do małego SUV-a i zaczynamy jazdę przez góry do małej rodzinnej farmy niedaleko brzegu fiordu Sermilik. Kolejne dni spędzamy przebywając w małym, odległym hostelu zbudowanym przez firmę odzieżową znajdującą się na farmie owiec w Tasiusaq. Energia jest dostarczana przez generator i jest włączana tylko na kilka godzin dziennie. Nasz przewodnik przygotowuje nam posiłek z wołu piżmowego i pastą, zanim przejdziemy na spoczynek.

Przez następne dwa dni wędrujemy po okolicy z widokiem na fiord i płyniemy kajakiem po jego brzegach. W tej części Grenlandii nie ma rodzimych drzew, a roślinność ogranicza się do niewielkiej okrywy i maleńkich krzewów. Pomimo swojej nazwy wyspa jest w większości pokryta lodem; tylko wąska część wybrzeża podtrzymuje roślinność, umożliwiając ludzkiemu rozkwit na tej skądinąd jałowej przestrzeni.

Aby ocenić umiejętności kajakowe naszej grupy, spędzamy popołudnie pływając kajakiem po małej zatoczce w pobliżu Tasiusaq. Tutaj unosimy się wśród lodowych gigantów, które oderwały się od lodowca Eqaloruutsit. Ten stały przepływ lodu sprawia, że fiord jest stosunkowo zablokowany, ale nasze kajaki z łatwością poruszają się po zatłoczonych drogach wodnych.

Następnego dnia odpowiednio się pakujemy i wyruszamy na nocną wycieczkę po fiordzie. Pada deszcz, a oprócz naszych bielizny podstawowej ozdabiamy kurtki do wiosłowania i rękawice do wiosłowania (rękawice do wiosłowania), aby chronić się przed zimnymi opadami. Oprócz naszych rzeczy osobistych, które starannie zapakowaliśmy w wodoodporne torby, załadowaliśmy również przednią i tylną część ładunkową kajaków sprzętem grupowym, w tym namiotami, śpiworami, podkładami do spania, sprzętem do gotowania i jedzeniem.

Kierujemy się przez pole lodowe na odległą kamienistą plażę, na której rozbijamy obóz w deszczu przed gorącym obiadem w schronisku grupowym. Niebo jest zachmurzone i po długim dniu spędzonym w kokpicie wychodzimy na emeryturę.

Po śniadaniu następnego ranka rozbijamy obóz i ponownie ładujemy kajaki przed wędrówką na szczyt grani, gdzie po raz pierwszy rzucamy okiem na lodowiec, który zrodził wszystkie góry lodowe, wśród których szybowaliśmy przez ostatnie kilka dni. Ten lodowiec jest jednym z wielu, który tworzy pokrywę lodową pokrywającą większość Grenlandii przez cały rok. Obszar wokół podstawy lodowca jest zaśmiecony lodem, który ostatecznie przedostanie się do zatoki, przez którą przepłynęliśmy kajakiem w poprzednich dniach.

Powoli wracamy przez fiord. Zbieramy nasz sprzęt z hostelu i wracamy do Qassiarsuk, gdzie spędzamy noc w hostelu Leif Ericsson i doświadczamy „smaku Grenlandii” w stylu tapas. Nasz przewodnik mówi nam, jakie jest każde danie, gdy spróbujemy tradycyjnego jedzenia, które obejmuje lokalne ryby, karibu, foki i wieloryby.

Następnego ranka budzimy się i stwierdzamy, że do fiordu przybył niewielki statek wycieczkowy. Pasażerowie na pokładzie statku mają odwiedzić dawną osadę Erika Rudego Brattahlid (dzisiejszy Qassiarsuk), która została zasiedlona ponad tysiąc lat temu. Kiedyś Kassiarsuk był niegdyś domem rdzennej ludności i osadników wikingów, obecnie jest to społeczność hodowców owiec o bogatej historii archeologicznej. Wśród tej małej społeczności znajdują się ruiny długich domów Wikingów, kościoła i zrekonstruowanych replik, które naśladują to, co kiedyś było usiane krajobrazem.

To tylko jedna z wielu osad wikingów, które pokrywają południowy krajobraz. Chociaż istnieją szlaki lądowe, które łączą niektóre z różnych regionów, fiordy i otwarte drogi wodne uniemożliwiają łatwą nawigację. Jeśli jednak chcesz dostać się z jednego miejsca do drugiego w jakimkolwiek celu, możesz to zrobić tylko wibracją. Korzystamy z usługi Blue Ice Explorer, która przenosi nas do Qassiarsuk, Narsaq, Qaqortoq, Igaliku i kilku miejsc pomiędzy nimi.

Ze statku dostrzegamy inne osady Wikingów. Oprócz delikatnego szumu silnika łodzi, można było łatwo przenieść się w przeszłość o tysiąclecia, ponieważ krajobraz niewiele się zmienił. Widoki te są tym, czego musieli doświadczyć niektórzy z wczesnych osadników nordyckich, kiedy po raz pierwszy żeglowali po tych wodach. Możemy zejść na brzeg w Hvalsey (niedaleko Qaqortoq), gdzie znajdują się najlepiej zachowane ruiny nordyckie w południowej Grenlandii, a konkretnie kościół Hvalsey.

Opuszczenie Grenlandii jest równie trudne pod względem logistycznym, jak dotarcie na samą wyspę. Ostatniego dnia przeszliśmy 90 minut do przystani dla łodzi, a następnie dwie godziny z powrotem w dół fiordu do Narsarsuaq, gdzie dotarliśmy nieco ponad tydzień temu. Nasz kapitan łodzi nawiguje po polu góry lodowej, a nawet zatrzymuje się i zbiera małe kawałki pływającego lodu, odłupuje kawałki małej góry lodowej do kubków i nalewa każdemu z nas martini, które jest produkowane przez tysiące lat. To nasz ostatni toast przed powrotem na lotnisko, aby wrócić do Danii.

Po niedawnym skorzystaniu z jednej z wielu internetowych usług DN, aby ustalić moje pochodzenie genetyczne, mogę tylko spekulować, że ludzie, którzy reprezentują moje skandynawskie korzenie, być może kiedyś spędzali czas tutaj, w południowych fiordach. Wyjeżdżam z Grenlandii z większą liczbą pytań niż odpowiedzi.

Zdobądź sprzęt

Choć piękna, Grenlandia może być niegościnnym środowiskiem. Planując wizytę na największej wyspie świata, należy zwrócić szczególną uwagę na dobór sprzętu dla optymalnej przyjemności. Oto kilka moich ulubionych propozycji na wizytę w południowym regionie fiordów.

Kurtka z kapturem Mammut Meron HS - 525 USD

dobra kurtka jest na wagę złota w ekstremalnych warunkach. Ta opcja z taśmą GORE-TEX poradzi sobie nawet z najgorszą pogodą na dużych wysokościach.

Zobacz to

Kurtka Helly Hansen Odin 9 Worlds - 400 USD

Podoba nam się również ta opcja od Helly Hansen. Dopełnieniem wodoodpornego, wiatroodpornego materiału jest konstrukcja pozwalająca na wygodną mobilność.

Zobacz to

PatagoniMicro Puff Hoody - 299 dolarów

Ta alternatywna puchowa kurtka jest najlżejszą i najlepiej spakowaną ocieplaną kurtką, którą testowaliśmy. W połączeniu z warstwą podstawową i skorupą odporną na burze, jest to najlepsza warstwa środkowa.

Zobacz to

Garmont Santiago Mid GTX - 190 dolarów

Zabraliśmy ze sobą te średniej wielkości buty turystyczne na Grenlandię. Lekka podeszwa zewnętrzna Vibram doskonale trzyma się mokrego, śliskiego terenu.

Zobacz to

ScarpNeutron GTX - 170 USD

W przypadku opcji low-cut wybierz ScarpNeutron GTX. Najlepsza część? Jest wodoodporny.

Zobacz to

Goal Zero Venture 70 Recharger - 150 $

Nigdy nie przegap tego ujęcia, ponieważ zabrakło Ci soku. Venture 70 idealnie nadaje się do zasilania telefonów, aparatów fotograficznych i innych technologii wtedy, gdy ich najbardziej potrzebujesz, dlatego jest to jedna z naszych najlepszych ładowarek ekologicznych.

Zobacz to