Gin Vs. Vodka: Który Z Nich Jest Lepszym Duchem?

2024 Autor: Francis Oldridge | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-16 20:41

Gin Vodkor? Jeśli kiedykolwiek zamawiałeś martini w barze koktajlowym, prawdopodobnie zadano Ci to pytanie i są szanse, że Twój umysł został już podjęty, zanim wszedłeś do drzwi. Te dwa trunki wyglądają identycznie w szkle i często zastępują się nawzajem w koktajlach, takich jak martini, collins, świderek i tonik. Łączy ich wiele, ale kiedy już wypijesz łyk, nie da się pomylić jednego z drugim, a pijący po obu stronach przepaści mają silne opinie na temat tego, co jest lepsze. Więc jaka jest różnica?

Powiązane przewodniki

• Najlepsze tanie wódki
• Najlepsze tanie giny
• Najlepsze wódki z górnej półki

Opowieść o dwóch duchach

Pierwsza - i może najważniejsza - różnica między ginem a wódką etymologiczna. Dokładne pochodzenie wódki pozostaje mętne, ale słowo pochodzi od słowiańskiego określenia „woda” (wódka), a „wódka” po raz pierwszy pojawiła się drukiem w XV-wiecznym dokumencie sądowym w Polsce, gdzie stała się ważnym eksportem. Nazwa Gin pochodzi od angielskiego „genever”, które pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego jałowiec, składnik, który był i pozostaje ostoją jego smaku. Tak więc od samego początku te dwa trunki różniły się tym, co podkreślały ich nazwy: podobieństwem wódki do wody i najbardziej cierpkim składnikiem dżinu.

Podobnie jak większość alkoholi, zarówno wódka, jak i gin zaczęły swoje życie jako lekarstwo. Wcześni alchemicy eksperymentowali z destylacją, próbując oczyścić naturalne substancje, a gotowanie piwa i wina zaowocowało powstaniem ducha, o którym sądzono, że ma zdrowy wpływ na organizm, od leczenia chorób po zwiększanie libido (wydaje się, że coś im się udało). Jednak różne regiony opracowały własne przepisy. Wódka przedostała się z Polski do medycyny rosyjskiej w XVI wieku, a włoscy mnisi już w XI wieku nalewali spirytus leczniczy jałowiec. Gdy nauka o destylacji została udoskonalona, a praktyka stała się bardziej rozpowszechniona, ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę, że wykonywanie zaleceń lekarza było niesamowitą zabawą.

Nowoczesne style

Popularność dżinu i vodkmay zaczęła się jako ekstra dawka leku, ale w XVIII wieku alkohol wkroczył do sfery rekreacji, a wraz ze wzrostem jego popularności pojawiły się zaostrzone regulacje rządów, które próbowały spieniężyć, jednocześnie chroniąc swoich obywateli - kiepsko - destylowany gin był odpowiedzialny za liczbę zgonów w Anglii, a jego dodatkowy smak przydał się do ukrycia kiepskich metod destylacji. Te nowe zasady oznaczały, że zarówno gin, jak i vodkhad należy zdefiniować w ramach pewnych parametrów, a te wczesne różnice w ich nazwach przydały się.

Obecnie vodkm może być destylowany z dowolnej materii roślinnej z wystarczającą ilością skrobi do fermentacji, a najczęściej jest wytwarzany z ziaren, takich jak pszenica (Grey Goose), kukurydza (Tito) i żyto (Belvedere). Musi być destylowany do 80% lub 40% alkoholu, a zgodnie z Kodeksem alkoholu, tytoniu i broni palnej musi być destylowany do uzyskania „bez charakterystycznego charakteru, aromatu, smaku lub koloru”. Zasadniczo, dopóki nie będzie przypominać wody (we wszystkim oprócz ceny).

Ten sam dokument wymaga, aby gin był neutralnym spirytusem butelkowanym przy nie mniej niż 80 procentach, którego dominujący smak pochodzi - zgadłeś - z jagód jałowca. Podobnie jak wódka, można ją destylować z różnych surowców i dzieli się na trzy kategorie: London Dry, Holland Gin i Old Tom.

London Dry gin niekoniecznie pochodzi z Londynu, ale jest destylowany z naturalnych składników roślinnych (czyli bez sztucznych aromatów), takich jak jałowiec, anyż, kolendra i skórka z cytryny. Jest również zwykle butelkowany z nieco wyższym poziomem Proof niż wódka. W przeciwieństwie do marek vodkbrands, które reklamują swoje materiały bazowe i metody filtracji, największe różnice między markami London Dry gin tkwią w ich zastrzeżonej mieszance składników roślinnych. Plymouth, Beefeater i Tanqueray to popularne przykłady stylu London Dry.

Holland Gin lub Genever musi być destylowany z ziaren, takich jak jęczmień słodowany. Musi również zawierać jałowiec i często inne składniki roślinne, ale w przeciwieństwie do London Dry gin, Genever może być leżakowany, co oznacza, że często porównuje się go bardziej do whisky niż do ginu. Bols tworzy zarówno wersję postarzaną, jak i nieestarzoną.

Stary Tom Gin wypada gdzieś pośrodku tych dwóch stylów. Musi również zawierać jałowiec, ale poza tym wszystko jest dozwolone. Niektóre wersje są dojrzałe, inne lekko słodzone, a niektóre dodają do nich pikantne zioła i przyprawy. Wiele gorzelni rzemieślniczych podjęło artystyczną próbę znalezienia własnego Old Tom, na przykład Tomcat Gin Barr Hill's, który dojrzewa w nowym amerykańskim dębie.

Co to wszystko znaczy?

Prawny i historyczny hooplaside, główną różnicą między wódką a ginem są substancje botaniczne. Gin je ma, wódka nie. To właśnie nadaje ginowi charakterystyczny orzeźwiający smak, który niektórzy uważają za zachwycający, a inni porównują go do rozcieńczalnika do farb. Z drugiej strony, wódka ma być czysta, „woda życia”, nieskażona ziemskimi przymiotnikami, takimi jak kolor, zapach i smak. W swoich słowiańskich krajach ojczystych wódki tradycyjnie podaje się schludnie prosto z zamrażarki.

Kiedy mieszasz koktajl z wódką, wszyscy będą się dobrze bawić. Znika w tle, pozwalając zabłysnąć innym składnikom. Gin ma tendencję do odgrywania głównej roli, dzięki czemu niektóre miksery są lepsze od innych. Ostatecznie nie ma znaczenia, który wybierzesz, o ile pijesz coś, co lubisz.